Λογοτεχνική βραδιά

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Το Ζάννειο Πρότυπο Πειραματικό Λύκειο σας προσκαλεί σε μια λογοτεχνική βραδιά αφιερωμένη στα τοπία και τους ήρωες των βιβλίων του Γεράσιμου Δενδρινού, του γνωστού Πειραιώτη συγγραφέα και αγαπημένου δασκάλου.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί, παρουσία του ιδίου, την Τετάρτη 13 Μαρτίου στις 19:00, στο θέατρο του σχολείου μας (4ος όροφος), Κολοκοτρώνη 6, Πειραιάς.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Πατσιατζή Ελένη, «Η λογοτεχνία της πόλης. Περίπτωση Γεράσιμου Δενδρινού».

Φραγκεδάκη - Μυτιληναίου  Άννα, «Η ανα-βίωση του βιώματος∙ με αφορμή κείμενα του Γεράσιμου Δενδρινού λόγος περί Βιωμάτων Κοινών και Συναισθημάτων».

Κουφοπούλου Πηνελόπη, «Ἔρωτες ἐν κρυπτῷ καὶ παραβύστῳ».

Χριστόπουλος Δημήτρης, «Τι απέγινε ο Άλκης».

♫  Την εκδήλωση θα πλαισιώσουν με μουσική και τραγούδια μαθητές του Λυκείου μας.
 

"Το αποτύπωμα της κρίσης"

Έτσι κι αλλιώς η λογοτεχνία χρειάζεται χρόνο. Δεν ανήκει στις τέχνες που εμπνέεται άμεσα από την επικαιρότητα, παρότι οι αναταράξεις και οι ανατροπές που επικρατούν τα τελευταία χρόνια στην ελληνική κοινωνία έχουν ήδη αφήσει το αποτύπωμά τους σε κάποιες λογοτεχνικές σελίδες. Αυτή τη φορά, όμως, δεκαεπτά σύγχρονοι Ελληνες συγγραφείς κλήθηκαν να γράψουν με αποκλειστική έμπνευση (και περιεχόμενο) την κρίση. Η «παραγγελία» και η παρακίνηση δόθηκαν από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο» και με την επιμέλεια της Ελένης Μπούρα και της Μικέλας Χαρτουλάρη «Το αποτύπωμα της κρίσης» (όπως είναι ο τίτλος του συλλογικού αυτού τόμου) είναι πλέον στους πάγκους των βιβλιοπωλείων. Οι συγγραφείς Κ. Ακρίβος, Χρ. Αστερίου, Ελ. Γιαννακάκη, Βασ. Γκουρογιάννης, Θοδ. Γρηγοριάδης, Σωτ. Δημητρίου, Τ. Καλούτσας, Κ. Κατσουλάρης, Λένα Κιτσοπούλου, Ν. Κουνενής, Μιχ. Μοδινός, Χρ. Οικονόμου, Ν. Παναγιωτόπουλος, Κάλλια Παπαδάκη, Έρση Σωτηροπούλου, Σώτη Τριανταφύλλου και Χρήστος Χρυσόπουλος με τα διηγήματά τους μας θυμίζουν προτερήματα και ελαττώματα της καθημερινής μας συμπεριφοράς, μας συγκινούν με μικρές αλλά ουσιαστικές λεπτομέρειες, μας προκαλούν να δούμε και κάτω από το «χαλί» της νεοελληνικής ψυχοσύνθεσης.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_21/02/2013_511887

ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ

«Οι [συγγραφείς που συμμετέχουν στον τόμο] εκπροσωπούν όλες σχεδόν τις ηλικιακές γενιές και πολλά διαφορετικά στιλ, είναι δηλαδή αρκετά αντιπροσωπευτικοί της σημερινής λογοτεχνικής μας ζωής». 
Μανώλης Πιμπλής, ΤΑ ΝΕΑ (Βιβλιοδρόμιο)

«Οι δεκαεπτά σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς, που κλήθηκαν να γράψουν με αποκλειστική έμπνευση (και περιεχόμενο) την κρίση, […] με τα διηγήματά τους μας θυμίζουν προτερήματα και ελαττώματα της καθημερινής μας συμπεριφοράς, μας συγκινούν με μικρές αλλά ουσιαστικές λεπτομέρειες, μας προκαλούν να δούμε και κάτω από το «χαλί» της νεοελληνικής ψυχοσύνθεσης. […] Τελικά η λογοτεχνία έχει πολλά να πει για την κρίση. Απλώς μόλις τώρα άρχισε να μιλάει».
Όλγα Σελλά, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

«Τι μπορεί να κάνει η λογοτεχνία για την κρίση που μαστίζει την Ελλάδα την τελευταία τριετία; Με ποιους τρόπους είναι σε θέση να την προσεγγίσει και να την καταλάβει; Δεν ενέχει κάτι τέτοιο κινδύνους; Πώς θα καταπιαστούν οι συγγραφείς με ένα φαινόμενο που παραμένει εν εξελίξει, με μια κατάσταση η οποία σίγουρα δεν έχει ολοκληρώσει την πορεία της; Απαντήσεις μπορούμε να ανιχνεύσουμε στον συλλογικό τόμο Το αποτύπωμα της κρίσης, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο» (σελ. 144) με επιμέλεια της Ελένης Μπούρα και της Μικέλας Χαρτουλάρη. Δεκαεπτά παλαιότεροι και νεότεροι πεζογράφοι δοκιμάζουν στις σελίδες του τόμου μια πρώτη αναψηλάφηση των δυσκολιών και των αδιεξόδων που άρχισε να αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία από τα μέσα του 2010 και μετά».
Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Γιώργος Ιωάννου: 16 Φεβρουαρίου 1985

Δείτε το βίντεο

Το επεισόδιο της εκπομπής «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ» με τίτλο «ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ» είναι αφιερωμένο στον ποιητή, πεζογράφο, μεταφραστή και δοκιμιογράφο ΓΙΩΡΓΟ ΙΩΑΝΝΟΥ. Ο δημιουργός ξεκινά με την αφήγηση των παιδικών και νεανικών του χρόνων, της εγκατάστασης στην Αθήνα, της καθημερινότητάς του, των δυσκολιών του συγγραφικού επαγγέλματος, της επιλογής να εγκαταλείψει την ακαδημαϊκή καριέρα και να γίνει καθηγητής μέσης εκπαίδευσης. Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ θυμάται τα πρώτα βήματα της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας, την ενασχόλησή του με το διάβασμα, τη συγγραφή του πρώτου πεζογραφήματος και των πρώτων ποιημάτων του. Στη συνέχεια περιλαμβάνεται μια επίσκεψη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών όπου γίνεται και ιδιαίτερη αναφορά σε συγκεκριμένα εκθέματα του ιδρύματος. Η κάμερα της εκπομπής ακολουθεί τον λογοτέχνη στην οδό Πατησίων όπου περιγράφει στιγμές από το παρελθόν του. Μιλάει για τους κινηματογράφους της εποχής του, κάνει στάση στον εξωτερικό χώρο του Πολυτεχνείου, πίνει καφέ στην ιστορική καφετέρια ΝΕΟΝ και επισημαίνει την υποβάθμιση της πλατείας Ομόνοιας αλλά και τις μεταμορφώσεις της. Στη συνέχεια, κατευθύνεται στην οδό Σταδίου, στον υπόγειο σιδηροδρομικό σταθμό, στην οδό Αθηνάς, στο Μοναστηράκι, στην Αρχαία Αγορά. Παρουσιάζει τη σύγχρονη εικόνα τους και τη συγκρίνει με εκείνη του παρελθόντος

2013: Έτος Κ. Π. Καβάφη

Αλεξάνδρεια, 29 Απριλίου 193…

Νοσοκομείο της Ελληνικής Κοινότητος. Το σπίτι της οδού Λέψιους κλειστό. Άυπνος από μέρες. Άυπνος από πρόθεση, πριν από τον βαθύ ύπνο. Όψη χλωμή, αρρωστιάρα. Μυρίζει θάνατο εδώ μέσα. Οι κουρτίνες κλειστές. Το φως λιγοστό. Τι να το κάνεις, άλλωστε; Είχες μέσα σου το φως και τα όμορφα τοπία της πόλης σου. Το στόμα στεγνό, ερμητικά σφραγισμένο. Ό,τι είχες να πεις το είπες, με λόγια παράξενα, αλεξανδρινά.  

Δείχνεις κάτι απροσδιόριστο. Κάτι ζητάς. Κίνησες θεατρικές. Λες και παίζεις παντομίμα. Εσύ ο πρωταγωνιστής κι οι θεατές σου: Καζαντζάκης, Τσίρκας, Κοτοπούλη, Κυβέλη, Πηνελόπη Δέλτα, ένας Εγγλέζος και δυο Ιταλοί. Το χέρι ισχνό. Έναν καθρέφτη; Ποτέ! Τα γυαλιά σου; Τα φοράς με δυσκολία. Πόσες λέξεις άραγε να διάβασαν; Πόσα βιβλία ιστορικά; Κάτω από το σεντόνι διαγράφεται ένας σκελετός. Είσαι ήδη νεκρός; Πίσω από τα γυαλιά δυο προβολείς εποπτεύουν τον χώρο. Είναι τα μάτια που μαγνήτισαν τα ωραία σώματα, τα μάτια που φαντάστηκαν τις ηδονικές εξάρσεις. Καλείς τα συγγενικά πνεύματα: τον Δαρείο, και τον Αντώνιο, την Κλεοπάτρα με τα παιδιά της. Μόνο με τα μάτια επικοινωνείς. Η φωνή σε αποχαιρέτησε από καιρό. Άλλωστε, εσύ ποτέ δεν μίλαγες πολύ. Μόνο χειρονομίες. Διάβαζες και έγραφες. Σε βλέπω ακόμα να πηαίνεις κάθε πρωί στο Γραφείον Αρδεύσεως, εσύ ένας κυβερνητικός υπάλληλος που ξοδιάζει χάνοντας τόσες πολύτιμες ώρες, μες στον κάματο και την αποχαύνωση των ταπεινών συναναστροφών. Μες στα τείχη σου κλεισμένος, με άφθονες χειρονομίες στήνεις το έργο σου. Αυτή είναι η τελευταία παράσταση. Εμπρός, λοιπόν, δώστε τον καλύτερο εαυτό σας.

Βγαίνεις στη σκηνή, μόνος, ολομόναχος, ως ήσουν πάντα. Ωραίος μες στη μελαγχολία σου. Μια υπόκλιση βαθιά και αποσύρεσαι γρήγορα όπως ο βασιλεύς Δημήτριος, όταν τον παραίτησαν οι Μακεδόνες. Ξέρεις, το νιώθεις πως πλησιάζει η ώρα. Ντύνεσαι το σάβανο… το τελευταίο σου ρούχο. Πλησιάζεις θαρραλέα προς το παράθυρο, χωρίς κλάματα και παρακάλια. Αγέρωχος ως ήσουν πάντα.

Ανασαίνεις δύσκολα. Ένας ήχος απόκοσμος, λες κι έρχεται από βαθιά σπηλιά. Ο μυστικός θίασος σε αποχαιρετά. Στο χέρι σφίγγεις ένα χαρτί με τις δικές σου λέξεις. Ανοιγοκλείνεις τα μάτια για τελευταία φορά. Φεύγεις με λέξεις ποιητικές:

Πιστεύω το Μετέπειτα. Δεν με πλανούν ορέξεις
της ύλης ή του θετικού αγάπη. Δεν είν' έξις
άλλ' ένστικτον. Θα προστεθή η ουρανία λέξις

εις της ζωής την ατελή την άλλως άνουν φράσιν.
Ανάπαυσις και αμοιβή θέλουν δεχθή την δράσιν.
Ότε δια παντός κλεισθή το βλέμμα εις την Πλάσιν

θα ανοιχθή ο οφθαλμός ενώπιον του Πλάστου.
Κύμα αθάνατον ζωής θα ρεύση εξ εκάστου
Ευαγγελίου του Χριστού - ζωής αδιασπάστου.