1. Η κυρίως αφήγηση ή έκθεση (αφηγηματοποιημένος λόγος): τα λόγια του προσώπου ενσωματώνονται στην αφήγηση και τοποθετούνται στο ίδιο επίπεδο με τα άλλα γεγονότα.
2. Η περιγραφή: η αναπαράσταση προσώπων, τόπων και αντικειμένων εκ μέρους του αφηγητή σε γ΄ πρόσωπο.
3. Ο διάλογος (αναφερόμενος λόγος): η κατά λέξη παράθεση των λόγων του προσώπου σε ευθύ λόγο (α΄ ενικό πρόσωπο).
4. Το σχόλιο: η παρεμβολή σχολίων, σκέψεων, γνωμών ή ολόκληρων μικρών διατριβών του αφηγητή, ύστερα από μια διακοπή της αφήγησης, που οδηγούν πέρα από τη συγκεκριμένη αφηγηματική πράξη στο χώρο της θεωρητικής γενίκευσης ή της φιλοσοφικής θεώρησης του αντικειμένου της.
5. Ο εσωτερικός μονόλογος: η απόδοση των σκέψεων, των συναισθημάτων και γενικότερα του «περιεχομένου της συνείδησης» ενός προσώπου της αφήγησης σε α΄ ή γ΄ πρόσωπο και σε χρόνο ενεστώτα.
6. Ο ελεύθερος πλάγιος λόγος: η πιστή απόδοση των μη εκπεφρασμένων σκέψεων, διαθέσεων ή συναισθημάτων ενός προσώπου της αφήγησης από τον αφηγητή σε γ΄ πρόσωπο και σε παρελθόντα χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου