Che fece .... il gran rifiuto

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο το όχι -- το σωστό -- εις όλην την ζωή του.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1899)

Ο ποιητής αλλοίωσε τον στίχο του Δάντη ("che fece per vilta il gran rifiuto"), για να συνθέσει τον πιο αινιγματικό ίσως τίτλο των ποιημάτων του. Αύριο καθείς ας σταθμίσει στη ζυγαριά της συνείδησής του το βάρος του "ναι" και του "όχι". Aλλά να μην ξεχνά ότι η όποια απόφαση θα τον κυνηγά και αύριο και μεθαύριο. Γιατί όπως έγραψε και ο Νίκος Καρούζος “η Ιστορία δε μας περιμένει στη στάση του τρόλεϊ...". Και είναι κρίμα όταν κανείς συνειδητοποιεί πως "άφησε να περάσει ένα πλατύ ποτάμι / ανάμεσα από τα δάχτυλά του / χωρίς να πιει μια στάλα" (παραφράζοντας το Σεφέρη).
Άντε και καλό "βόλι".

«Η ελευθερία έχει δυο κοφτερές όψεις, όπως τα παλιά ξυραφάκια», Ο. Ελύτης "Εκ του πλησίον"