[Φόρος τιμής στον εκλιπόντα Θεσσαλονικιό ποιητή Τάκης Βαρβιτσιώτη]
Κάθε μου λέξη πια δεν είναι
Παρά μια σκιά της ομορφιάς σου
Και στη φωνή σου παραμονεύουν
Πολύ παράξενες συλλαβές
Ήχοι βιολιού που μαγνητίζουν
Κι όταν η κόμη σου μεταμορφώνεται σε μια
Νεροποντή από μαύρους κρίνους
Κι από φθόγγους ερωτικούς
Κανένα φθινόπωρο δεν αναδίνει
Τόσους ατμούς μεθυστικούς
Από τη συλλογή Μικρά ερωτικά εγκώμια (2002)
Κάθε μου λέξη πια δεν είναι
Παρά μια σκιά της ομορφιάς σου
Και στη φωνή σου παραμονεύουν
Πολύ παράξενες συλλαβές
Ήχοι βιολιού που μαγνητίζουν
Κι όταν η κόμη σου μεταμορφώνεται σε μια
Νεροποντή από μαύρους κρίνους
Κι από φθόγγους ερωτικούς
Κανένα φθινόπωρο δεν αναδίνει
Τόσους ατμούς μεθυστικούς
Από τη συλλογή Μικρά ερωτικά εγκώμια (2002)
1 σχόλιο:
αυτό το ποίημα είναι η απόδειξη ότι η σύγχρονη ελληνική ποίηση μπορεί να έχει μουσικότητα και αρμονία καλύτερη και από την έμμετρη
Δημοσίευση σχολίου