Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

Τάκης Βαρβιτσιώτης, Με τον αστερισμό του Ωρίωνα (Κάθε μου λέξη πια δεν είναι...)

[Φόρος τιμής στον εκλιπόντα Θεσσαλονικιό ποιητή Τάκης Βαρβιτσιώτη]

Κάθε μου λέξη πια δεν είναι
Παρά μια σκιά της ομορφιάς σου
Και στη φωνή σου παραμονεύουν
Πολύ παράξενες συλλαβές
Ήχοι βιολιού που μαγνητίζουν


Κι όταν η κόμη σου μεταμορφώνεται σε μια
Νεροποντή από μαύρους κρίνους
Κι από φθόγγους ερωτικούς
Κανένα φθινόπωρο δεν αναδίνει
Τόσους ατμούς μεθυστικούς
Από τη συλλογή Μικρά ερωτικά εγκώμια (2002)


1 σχόλιο:

Θάνος Σώρας {Λιβοζέφυρος} είπε...

αυτό το ποίημα είναι η απόδειξη ότι η σύγχρονη ελληνική ποίηση μπορεί να έχει μουσικότητα και αρμονία καλύτερη και από την έμμετρη