Γερμανία: Η παιδεία δεν είναι για πούλημα
Με κεντρικό σύνθημα «η παιδεία δεν είναι για πούλημα» (education is not for sale) φοιτητές και μαθητές στη Γερμανία διαδήλωσαν την αντίθεσή τους να ρυθμίζονται τα ζητήματα της παιδείας σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς. Οι εκδηλώσεις για δεύτερη φορά (μετά τις κινητοποιήσεις του Ιουνίου) είχαν παγγερμανική εμβέλεια, αφού η διαμαρτυρία της εκπαιδευτικής κοινότητας επεκτάθηκε σε όλες σχεδόν τις πόλεις της Γερμανίας.
Οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες μπροστά στους κεντρικούς σιδηροδρομικούς σταθμούς συνοδεύτηκαν από κάθε είδους εκδηλώσεις, καθώς και καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων. Στις πόλεις Freiburg, Stuttgart, Tuebingen, στις 17 Νοέμβρη οι φοιτητές κατέλαβαν αμφιθέατρα κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Οι φοιτητές θέτουν το γενικότερο πρόβλημα της υποχρηματοδότησης της παιδείας και ζητούν την κατάργηση της καταβολής διδάκτρων στα πανεπιστήμια των κρατιδίων που κυβερνώνται από τους χριστιανοδημοκράτες (σε ορισμένα κρατίδια με κυβερνήσεις σοσιαλδημοκρατών δεν πληρώνουν χρήματα) και επισημαίνουν τις κοινωνικές ανισότητες που παράγει το εκπαιδευτικό σύστημα. Διαμαρτύρονται για την υποβάθμιση των πτυχίων τους καθώς τα παραδοσιακά ισχυρά γερμανικά διπλώματα μετατρέπονται σε μπάτσελορ και μάστερ.
Τα προβλήματα που συνοδεύουν τα παραπάνω εκπαιδευτικά θέματα είναι ο περιορισμένος χρόνος στη διάρκεια των σπουδών, η κακή οργάνωση σε ζητήματα υποδομής, η επισφαλής επαγγελματική απασχόληση μετά από τις σπουδές τους, η οικονομική πίεση από τα δίδακτρα.
Οι μαθητές διαμαρτύρονται επιπλέον και για ζητήματα που αφορούν τη μαθησιακή διαδικασία, όπως την αποστήθιση της ύλης, αλλά και για το ότι πρέπει να διδαχθούν μια συγκεκριμένη ύλη. Οι πολύ μεγάλες τάξεις σε αριθμό μαθητών φαίνεται πως είναι φαινόμενο που δημιουργεί, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, και στη Γερμανία συνθήκες αρνητικές για τη μάθηση και έρχεται σε αντίθεση με άλλα εκπαιδευτικά μοντέλα, όπως το φινλανδικό, μέσω του οποίου οι Φιλανδοί διεκδικούν να κερδίσουν και τον τελευταίο μαθητή. Οι μαθητές ισχυρίζονται ότι το εκπαιδευτικό προσωπικό δεν έχει εκπαιδευτεί επαρκώς από παιδαγωγική άποψη. Η συνεχής και αυξανόμενη πίεση για υψηλότερες μαθησιακές επιδόσεις (ας επισημάνουμε την ποσοτική αντίληψη), οι κοινωνικές διακρίσεις, η ανυπαρξία προοπτικής της προσωπικής ανάπτυξης των μαθητών είναι τα σημεία – αιχμές που καθιστούν το σχολείο αναποτελεσματικό και κυρίως ένα χώρο δυσάρεστο, πράγμα που δρα καταλυτικά στην ψυχή και τη ζωή τους. Ακόμη, δεν υπάρχει λαϊκή πρόσβαση στη μόρφωση, καθώς ήδη μετά την 4η τάξη στο σχολείο αρχίζει η επιλογή και δεν σου εγγυάται κανείς ότι θα υπάρχει ελεύθερη θέση αργότερα για συνέχεια στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Η εκπαιδευτική πολιτική των τελευταίων χρόνων οδηγεί την παιδεία από το κακό στο χειρότερο, τα προβλήματα οξύνονται και επηρεάζουν συνολικά την εκπαιδευτική κοινότητα.
Όλα τα παραπάνω και αρκετά δύσβατα για την παιδεία προβλήματα, ήδη από τον Ιούνιο του 2009, ξεσήκωσαν 270.000 μαθητές, σπουδαστές και γενικότερα όσους σχετίζονται με την εκπαίδευση, καθώς και άλλες κοινωνικές κατηγορίες που έχουν πληγεί από τη μιζέρια που επικρατεί στην εκπαιδευτική κοινότητα.
Από τότε περάσανε μερικοί μήνες στη Γερμανία, αλλά δεν άλλαξε τίποτα. Ο καινούριος κυβερνητικός συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών και Φιλελευθέρων αναμένεται ότι θα συνεχίσει με μεγαλύτερη ένταση μια πολιτική προσκολλημένη στους κανόνες της αγοράς και στις ανισότητες που παράγει μέσα στην εκπαίδευση και το μόνο που επαγγέλλεται είναι η παροχή κάποιων υποτροφιών. Η ουσία είναι ότι και πάλι σκέφτονται να ενισχύσουν τις ελίτ αντί να διαθέσουν ικανή χρηματοδότηση για την παιδεία όλων.
Νάγια Γιαννακίτσα, εφη. Η ΑΥΓΗ, 29/11/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου