Η πρώτη και η δεύτερη γραφή

- «Κύριε καθηγητά, πολλή θεωρία έχω ήδη διδαχτεί, αλλά ακόμα δεν μπορώ να γράψω, ούτε καν να αρχίσω δεν μπορώ. Βλέπω το λευκό χαρτί, μάλλον εκείνο με κοιτάζει με απορία μες τη λευκότητά του κι εγώ κάθομαι με το στιλό διαρκείας μετέωρο και χάνω χρόνο. Η έκθεση πρέπει αύριο να παραδοθεί και το στιλό μού αντιστέκεται … Τι να κάνω; Φοβάμαι!»

- Κι όμως υπάρχει λύση.

Η ελεύθερη γραφή

 Πάρε το στιλό / το μολύβι / το πληκτρολόγιο (ακόμα καλύτερα) και μαύρισε το χαρτί, άφησε τα αποτυπώματα των σκέψεών σου.

 Άφησε ελεύθερο το δεξιό ημισφαίριο του εγκεφάλου σου και εφόρμησε! Κράτα την αναπνοή σου και κολύμπα ή μάλλον γράφε ασταμάτητα, ανοργάνωτα, άτακτα ό,τι σου κατεβαίνει στο κεφάλι για το θέμα.

 «Όποιος αρχίζει έχει ήδη διανύσει το μισό σχεδόν δρόμο», τόνιζε ο Αριστοτέλης. Και είχε δίκιο. Επιτάχυνε το ρυθμό σου και γράψε σχεδόν αυτόματα για 1 περίπου ώρα χωρίς διακοπή. Όταν μία λέξη δεν σου έρχεται στο νου, δεν πειράζει. Βάλε ένα (+) και συνέχισε. Ορθογραφία, στίξη, σύνταξη, λεξιλόγιο, αρθρωτικές λέξεις δεν σε ενδιαφέρουν. Επαναλήψεις, άστοχες εκφράσεις, απεραντολογίες, φλυαρίες, το ίδιο.

 Μην ξαναδιαβάζεις ό,τι γράφεις. Προχώρα μέχρι να σου τελειώσει το μελάνι.

 Όταν τελειώσεις, σήκω από το γραφείο ή όπου αλλού κάθεσαι και πήγαινε για ένα καφέ. Θα σου κάνει καλό.

Η δεύτερη γραφή – ανατροφοδότηση

Γυρνάς στο σπίτι και ξαναπιάνεις το κείμενό σου. Θα διαπιστώσεις ότι έγραψες 4-5 περίπου σελίδες άσχημα, κυρίως γιατί συνέδεσες άκομψα τις λέξεις και τις φράσεις. Ωστόσο, σε ικανοποιεί το γεγονός ότι μπόρεσες να γεμίσεις τόσες σελίδες. Τώρα, όμως, πρέπει να πιάσει δουλειά το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου σου που θα λογοκρίνει και θα διορθώσει το γραπτό σου. Όταν έχεις πια ξεχάσει τι έ-γραψες, είναι σαν να το βλέπεις για πρώτη φορά. Ξέχνα ότι το έγραψες εσύ και υποδύσου τον πιο αυ-στηρό κριτή.

Ο Peter Elbow γράφει: «Το ουσιαστικό ταλέντο στη γραφή είναι η ικανότητά σας να βλέπετε τις δυ-νατότητες του γραπτού σας. Είναι σαν να κοιτάτε μ’ ένα νέο μάτι ένα δωμάτιο του διαμερίσματός σας και να φαντάζεστε πώς θα ήταν αν αλλάζετε τη θέση των επίπλων». Καιρός για δράση! Πρέπει να δι-ορθώσεις τρεις φορές το κείμενο, μέχρι να καταλήξεις στην τελική του μορφή. Το σύνθημά μας είναι ένα:

«ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ» και για την αντιγραφή: αρχιτεκτονική σχολή Bauhaus. Έγραψες για παράδειγμα 5 σελίδες. Στις Εξετάσεις, ωστόσο, 2 1/2 σελίδες είναι ικανοποιητική έκταση. Άρα, αυτό που πρέπει να κάνεις είναι όχι να προσθέσεις λέξεις/φράσεις, περιόδους/ παραγράφους, αλλά να αφαιρέσεις και να διαγράψεις τις περιττές. Σε καθένα από τα τρία στάδια, πρέπει να «χτενίζουμε» το κείμενο και να το σμιλεύουμε ξανά και ξανά, ώστε να προβάλλουν οι ιδέες μας. «Μοιάζει με την εργασία του χρυσοθήρα, ο οποίος διαχωρίζει υπομονετικά τα ψήγματα του χρυσού από τις γαιώδεις προσμείξεις».

1η ανάγνωση / έλεγχος: Η μέθοδος «του σπαθιού» ή του “delete”
Διάβασε μονορούφι το γραπτό σου, με το στιλό στο χέρι ή το ποντίκι, αν προτιμάς, με την ταχύτητα του μελλοντικού σου αναγνώστη-καθηγητή. Σημείωσε στο περιθώριο λάθη δομής. Χρησιμοποίησε αλλού παρενθέσεις και αλλού αγκύλες για υλικό που πρέπει να διαγραφεί, να πυκνωθεί αντίστοιχα, ή να μετακινηθεί ή ακόμα και να διαγραφεί. Σκοπός σου είναι να εκτιμήσεις τις μακρο-ισορροπίες του κειμένου:
- ισορροπία των μερών μέσα στο σύνολο (πόσο ανέπτυξα το πρώτο ζητούμενο και πόσο το δεύ-τερο; // μήπως ο πρόλογος είναι εκτενής; )
- ισορροπία των παραγράφων μέσα στα μέρη
- ισορροπία των φράσεων μέσα στις παραγράφους
- ισορροπία των λέξεων μέσα στις φράσεις

2η ανάγνωση / έλεγχος: η μέθοδος του “copy – paste”

Τώρα που τελείωσα το «μοντάρισμα» του χειρογράφου, πιάνω δουλειά σε κάθε παράγραφο χωριστά: διαγράφω – προσθέτω – αλλάζω – ξαναγράφω. Κόβω και κολλάω. Να έχεις στο νου σου το εξής: «Μα πρόταση δεν πρέπει να έχει παραπάνω λέξεις ούτε μια παράγραφος παραπάνω προτάσεις, για τον ίδιο λόγο που ένα σχέδιο δεν πρέπει να έχει παραπάνω γραμμές ή μια μηχανή παραπάνω εξαρτή-ματα. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε μόνο μικρές φράσεις ούτε ότι πρέπει να παραλείπουμε όλες τις λεπτομέρειες, αλλά ότι κάθε λέξη πρέπει να έχει τη σημασία της». Πρέπει να φτάσεις σε τέτοιο σημείο που να μην μπορείς να αφαιρέσεις πια καμία λέξη από τη φράση, καμία φράση από την παρά-γραφο. Εάν το επιχειρήσεις, τότε το νόημα καταστρέφεται.

3η ανάγνωση / έλεγχος: η μέθοδος του «φτερού»
Πρόκειται για τον έλεγχο του τελικού χειρογράφου: γράψιμο στο «καθαρό», με καλλιγραφία, περιθώ-ρια, είσθεση, ορθογραφία, στίξη, τονισμό, σωστή σύνταξη και έκφραση χωρίς λάθη. Στη διάρκεια της φάσης αυτής, τις περισσότερες φορές να εργάζεστε με ανοιχτό ένα λεξικό

Εφαρμογή
Θέμα: «Στο σχολείο σου διεξάγεται συζήτηση για τις σχολικές εκδρομές. Εκπροσωπώντας τους συμ-μαθητές σου, εκφωνείς μια ομιλία, επισημαίνοντας τα αρνητικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν, κατά τη γνώμη σου, τις σχολικές εκδρομές και προτείνεις ένα εναλλακτικό μοντέλο, ταιριαστό στη μαθητική σας ιδιότητα και θετικό για τη ζωή του σχολείου»

Δείγμα ελεύθερης γραφής

Ζούμε με άγχος, πίεση, όλα για τις εξετάσεις, γι’ αυτό και η πενταήμερη και οι άλλες εκδρομές στην Α’ και τη Β’ Λυκείου έχουν πολύ μεγάλη σημασία, για να παίξουμε, να διασκεδάσουμε, να εκτονωθούμε να γνωριστούμε να ξεσκάσουμε από τα μαθήματα. Είναι τελικά μεγάλη υπόθεση να έχεις λεφτά και να πηγαίνεις πενταήμερη με τους κολλητούς σου. Για πολλούς από μας είναι η πρώτη πραγματική έξοδος από το σπίτι, νιώθουμε πως ενηλικιωθήκαμε και κάνουμε ό,τι θέλουμε.

Ο στόχος για το 90% των παιδιών είναι να πάνε, να τα πιούνε και να περάσουν καλά. Να τα δώσουν όλα. Είναι η πρώτη επαφή με την ανεξαρτησία τους. Φυσικό είναι όλοι να έχουν το μυαλό τους στη διασκέδαση και στο ξεφάντωμα. Κάνουμε όμως ό,τι πραγματικά θέλουμε; ή μας αναγκάζουν να πάμε όπου θέλουν τα πρακτορεία και να κάνουμε ό,τι είναι της μόδας; Είναι μαθητικές εκδρομές ή κάτι προκατ … Πολλοί είναι εκείνοι που έρχονται, να εκμεταλλευτούν την ανάγκη αυτή των μαθητών και να αυγατίσουν τα κέρδη τους πατώντας πάνω σε αυτήν. Το μεγαλύτερο αλισβερίσι γίνεται, ωστόσο, καιρό τώρα με τις σχολικές εκδρομές. Μια συζήτηση που ανοίγει κατά καιρούς, όχι όταν προετοιμάζονται (Οκτώβρη-Γενάρη) αλλά κυρίως σε περιόδους που πραγματοποιούνται οι πολυήμερες σχολικές εκδρομές, με αφορμή τραγικά περιστατικά, ατυχήματα, δηλητηριάσεις κτλ.. Στην ουσία δεν υπάρχει επιμορφωτικό στοιχείο σε μια τέτοια, πολυήμερη εκδρομή… Τα παιδιά θέλουν μεγάλο ξενοδοχείο με ανέσεις και μπουζούκια για να ξεσαλώσουν. Τα μεγάλα τουριστικά νησιά έχουν γίνει πιάτσες, όπου όλα μπορούν να συμβούν.

Οι σχολικές εκδρομές δυστυχώς είναι η ευκαιρία για πολλούς συμμαθητές μας να βγάλουν λεφτά, να πάρουν μίζες από πρακτορεία και κέντρα διασκέδασης, μια μικρογραφία δηλαδή της κοινωνίας έχουμε γίνει. Πασχίζουν να μας μάθουν από μικρή ηλικία τις «αξίες» τους. Το να ανταγωνίζεσαι με το συμμαθητή σου για το ποιος θα φάει ποιον και να μαθαίνεις να παίρνεις μίζες από όπου μπορείς εις βάρος των άλλων! Ο επιμορφωτικός τους χαρακτήρας είναι απλώς για τα... μάτια, και οι εκδρομές στην ουσία εξυπηρετούν τις επιθυμίες των μαθητών και την τουριστική βιομηχανία. Ο τζίρος των ξενοδοχείων, εστιατορίων, μπαρ και πρακτορείων είναι τεράστιος - υπολογίζεται στα 120 εκατ. ευρώ ετησίως. Και όχι μόνο. Υπάρχουν περιπτώσεις που έχει αποκαλυφθεί ότι ακόμη και οι ντίλερ ναρκωτικών ακολουθούσαν τα αθηναϊκά σχολεία στην Κέρκυρα, στην Κρήτη και στη Ρόδο για να μη χάσουν μια πελατεία που θέλει «να τα δώσει όλα.... Ο λόγος του καθηγητή σε αυτά τα παιδιά δεν περνάει. Οι εκπαιδευτικοί πηγαίνουν στις εκδρομές, χωρίς να πληρώνονται, για να μην κοιμούνται όλο το βράδυ - διαφορετικά δεν μπορείς να ελέγξεις τους μαθητές…

Κι ας έρθουμε τώρα στο κόστος των εκδρομών που είναι πράγματι μεγάλο και γι’ αυτό πολλοί συμμαθητές μας δεν έρχονται, γιατί οι δικοί τους δεν έχουν λεφτά να τους δώσουν και μένουν σπίτι τους, ενώ οι συμμαθητές τους διασκεδάζουν. 300-500 ευρώ «το κεφάλι» κοστίζει σε μια οικογένεια να στείλει το παιδί της σε μια πενθήμερη εκδρομή που διοργανώνει το σχολείο! Τόσο πληρώνουν τα εισιτήρια και το δωμάτιο. Συμπληρωματικά σε αυτά τα έξοδα μπαίνει το χαράτσι για την κραιπάλη σε μπουζούκια και κλαμπ (συνήθως αποθήκες διαμορφωμένες ειδικά για τις πενθήμερες) όπου στοιβάζουν 3.000 άτομα σε χώρους των 1.500-2.000. Όλα αυτά, για εκδρομές που συμπεριλαμβάνονται υποτίθεται στην εκπαιδευτική διαδικασία και όπως τα βιβλία, τα θρανία και οι καθηγητές θα έπρεπε να χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό!

Η επικίνδυνη πολιτική τους μπλέκει σε συνεχώς και χειρότερα παρατράγουδα τους μαθητές. Ωστόσο, κάποια περιστατικά, όπως οι τροφικές δηλητηριάσεις που σημειώθηκαν δεν μπορούν να προβλεφθούν, όταν τρία σχολεία επέστρεφαν εσπευσμένα με γαστρεντερίτιδα. Άλλωστε, δεν είναι λίγα τα τραγικά περιστατικά που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια κατά τη διάρκεια των σχολικών εκδρομών, με πρώτα αυτά των Τεμπών και του Μαλιακού. Ένας 18χρονος μαθητής από το τεχνικό λύκειο Γλαύκης Ξάνθης πνίγηκε στην πισίνα του ξενοδοχείου στην Κέρκυρα, όπου διέμενε το σχολείο του.

Οι σχολικές εκδρομές θα έπρεπε να έχουν μορφωτικό περιεχόμενο, να γνωρίσουν τα παιδιά μνημεία, αξιοθέατα, την πολιτιστική μας κληρονομιά, τα μουσεία μας, αλλά και τα ήθη ενός τόπου. Καλή και η διασκέδαση αλλά δε φτάνει. Το σχολείο άλλωστε πρέπει να σου μαθαίνει την ποιότητα της ψυχαγωγίας.

Η διοργάνωση των σχολικών εκδρομών να αφορά όλους τους μαθητές, να είναι σύμφωνη με τις προτεραιότητες που θα βάλουν οι ίδιοι οι μαθητές και όχι σύμφωνη με τα καλούπια που βάζουν οι πράκτορες για τα κέρδη τους. Οι ίδιοι οι μαθητές να διαλέγουν τον προορισμό που αρέσει σε εκείνους και όχι αυτόν που θέλουν τα τουριστικά γραφεία, να διαμορφώσουν το περιεχόμενο των εκδρομών σύμφωνα με τις ανησυχίες και τα ενδιαφέροντά τους, να παλέψουν για την εξασφάλιση κονδυλίων για την εκδρομή τους.

Πρέπει το Υπουργείο Παιδείας να χρηματοδοτεί τις εκδρομές, να τις θεωρεί κομμάτι της ζωής του σχολείου και όχι ευκαιρία για τα πρακτορεία να καθορίσουν εκείνα την τουριστική κίνηση των μαθητών στα νησιά που θέλουν. Από την αρχή της χρονιάς οργανωμένα όλα τα παιδιά με το σύλλογο καθηγητών και γονέων να επιλέγουμε και να προγραμματίζουμε τις επισκέψεις και τις εκδρομές για όλη τη χρονιά, με σκοπό όχι μόνο να εκτονωθούμε αλλά και να μάθουμε, να δούμε, να ακούσουμε.

Οι σχολικές εκδρομές είναι κομμάτι της ζωής του σχολείου. Για όλα τα άλλα που μας αφορούν οι άλλοι αποφασίζουν για μας, χωρίς να μας ρωτήσουν. Ας μην τους το επιτρέψουμε. Θέλουμε τη ζωή μας εμείς να την επιλέγουμε και να φτιάξουμε ένα σχολείο στα μέτρα μας και για τις ανάγκες μας.

Δείγμα δεύτερης γραφής

Στο σχολείο της πίεσης, του άγχους και της ημιμάθειας, κάπου ανάμεσα στη διαδρομή σχολείο-φροντιστήριο-σπίτι, η σκέψη της πενθήμερης εκδρομής - αλλά και των άλλων πολυήμερων εκδρομών στην Α’ και Β’ Λυκείου - αποτελεί για τον καθένα από μας πολύ σπουδαία υπόθεση. Εκεί που μοχθούμε και αγχωνόμαστε για το μέλλον μας μετά το σχολείο, προσμένουμε ανυπόμονα μια μοναδική ευκαιρία να διασκεδάσουμε με όλους τους συμμαθητές μας, να ξεφύγουμε για λίγο, να δεθούμε μεταξύ τους, να κρατήσουμε ξεχωριστές εμπειρίες.

Η εκδρομή στην τελευταία τάξη του Λυκείου σηματοδοτεί το πρώτο βήμα προς την ελευθερία της ενήλικης ζωής, και είναι ίσως ένα «bachelor πάρτι». «Είμαι ελεύθερος!» Έτσι αισθάνεται ο/η 18χρονος/η.

Ωστόσο, πολλά είναι τα σύννεφα που έχουν μαζευτεί τα τελευταία χρόνια πάνω από τις σχολικές εκδρομές, που κάθε άλλο παρά σχολικές μπορεί κάποιος ψύχραιμος να τις χαρακτηρίσει. Σε αυτού του είδους τις εκδρομές, δυστυχώς, δεν εξασφαλίζονται ούτε οι μορφωτικοί στόχοι ούτε η υγιεινή και η ασφάλεια των παιδιών. Υπάρχει, όμως, η πολιτική βούληση να καταργηθούν αυτού του είδους οι εκδρομές, τη στιγμή που εξυπηρετούνται ισχυρά οικονομικά συμφέροντα; Το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο των σχολικών εκδρομών εξυπηρετεί μόνο τη βιομηχανία των ξενοδοχείων, νυχτερινών κέντρων και πρακτορείων. Δεν εξυπηρετούν κανένα μορφωτικό ή εκπαιδευτικό χαρακτήρα.

Η εμπορευματοποίηση των εκδρομών έχει θύματα και τα ίδια τα παιδιά. Πολλές είναι οι περιπτώσεις όπου συμμαθητές μας χρηματίζονται από επιτήδειους ιδιοκτήτες τουριστικών γραφείων ή νυχτερινών κέντρων, προκειμένου να προτιμήσουν τη δική τους επιχείρηση. Εξάλλου, οι διακινητές ναρκωτικών στοχοποιούν τις εκδρομές μας, για να πουλήσουν την «πραμάτεια» τους στα ανυποψίαστα και αφελή παιδιά.

Όσον αφορά στο ρόλο του καθηγητή-συνοδού, ο λόγος του στα περισσότερα παιδιά δεν έχει πειστικότητα εκτός σχολείου. Το μέλημά του είναι να μη νοικιάσουν μηχανάκια και να μην πάνε μεθυσμένα στην πισίνα, να είναι ασφαλή. Στις εκδρομές ο συνοδός εκπαιδευτικός δεν κοιμάται καθόλου. Νιώθει ανίσχυρος μπροστά στο ενδεχόμενο του κινδύνου, που για τους εφήβους λειτουργεί πολλαπλασιαστικά. Πρέπει να είναι δάσκαλος, αστυνομικός, ψυχολόγος και διαιτητής, έτσι ώστε να μπορεί να χειριστεί παραλογικές καταστάσεις αγοραίου γούστου (π.χ. νυχτερινές διασκεδάσεις) αλλά και κανιβαλικές εκφράσεις χουλιγκανισμού (π.χ. διαμάχες σχολείων).

Παράλληλα, για τις σχολικές εκδρομές ο Έλληνας γονιός βάζει αρκετά βαθιά το χέρι στην τσέπη. Σύμφωνα με στοιχεία, οι εκπαιδευτικές εκδρομές των μαθητών κοστίζουν ετησίως στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς περισσότερα από πενήντα εκατομμύρια ευρώ (50.000.000). Αν και εφόσον χαρακτηρίζονται εκπαιδευτικές, θα έπρεπε να επιδοτούνται 100% από το υπουργείο Παιδείας. Πολλά παιδιά, μάλιστα, δεν πηγαίνουν στις πενθήμερες εκδρομές, γιατί δεν έχουν να καλύψουν το κόστος τους που ανέρχεται σε 400 με 500 ευρώ το άτομο.

Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα τελευταία χρόνια πολλοί συμμαθητές μας έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια σχολικών εκδρομών. Τα Τέμπη και ο Μαλιακός βάφτηκαν με το αίμα παιδιών στο βωμό αδίστακτων επιχειρηματικών συμφερόντων και μιας πολιτικής που διαιωνίζει το πρόβλημα. Ως πότε πια θα θρηνούμε θύματα;

Πολλοί είναι αυτοί που ζητούν να καταργηθούν οι σχολικές εκδρομές, καθώς πλέον εξυπηρετούν μόνο οικονομικά συμφέροντα και όχι εκπαιδευτικά ή μορφωτικά. Γεγονός που όλοι παραδέχονται είναι ότι οι σχολικές εκδρομές έχουν μετατραπεί σε… αγρυπνίες. Σύσσωμη πλέον η εκπαιδευτική κοινότητα απαιτεί την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου των σχολικών εκδρομών.

Μιλάμε πάντα για ένα κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας όπως είναι οι σχολικές εκδρομές, που σκοπό έχουν τη διαπαιδαγώγηση και τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του μαθητή, που του δίνουν την ευκαιρία να γνωρίσει διαφορετικούς τόπους, την πολιτιστική και περιβαλλοντική ομορφιά του τόπου μας.

Η διοργάνωση των σχολικών εκδρομών μπορεί και πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των μαθητών, του 15μελούς και των 5μελών, να είναι σύμφωνη με τις προτεραιότητες που θα βάλουν οι ίδιοι οι μαθητές και όχι σύμφωνη με τις επιταγές των επιχειρηματιών. Οι ίδιοι οι μαθητές μπορούν να επιλέξουν τον προορισμό που τους αρέσει και όχι αυτόν που επιτάσσουν τα συμφέροντα του τουριστικού κεφαλαίου, να διαμορφώσουν το περιεχόμενο των εκδρομών σύμφωνα με τις ανησυχίες και τα ενδιαφέροντά τους, να παλέψουν για την απαραίτητη χρηματοδότησή τους.

Για το πρόβλημα μια λύση υπάρχει: να αναλάβει η Πολιτεία και το αρμόδιο Υπουργείο εξολοκλήρου την ευθύνη της ασφάλειας των μαθητών και το κόστος των εκδρομών και να πάρει τα μέτρα του να εντάξει τις εκδρομές στο σχολικό πρόγραμμα, σαν συστατικό στοιχείο της συνολικής μορφωτικής διαδικασίας και αγωγής. Το πρόγραμμα των επισκέψεων για όλη τη χρονιά με πρόταση κάθε καθηγητή και με τη συμμετοχή των εκπροσώπων των μαθητών για κάθε τάξη (για όλους τους μαθητές της τάξης), να αποφασίζεται στο Σχολικό Συμβούλιο από τις αρχές της σχολικής χρονιάς.

Όλα αποδεικνύουν αυτό που οι ίδιοι ξέρουν πολύ καλά. Ότι δε πάει άλλο με το σχολείο και τη ζωή που άλλοι φτιάχνουν για μάς. Οι ίδιοι οι μαθητές μπορούν να φτιάξουν το μέλλον και τη ζωή που έχουν ανάγκη. Το σχολείο των αναγκών των μαθητών και το σχολείο που τους αξίζει είναι αυτό για το οποίο παλεύουν και πρέπει να παλέψουν ακόμα πιο δυναμικά και οργανωμένα.