"Δεν έλεγα πως ήμουν τίποτα. Ήμουν κάτι περισσότερο από δάσκαλος. Και κάτι λιγότερο. Μέσα στην τάξη ενός λυκείου είσαι λοχίας εκπαιδευτής, ραβίνος, ένας ώμος για να κλάψει ο μαθητής, κέρβερος, τραγουδιστής, χαμηλού επιπέδου επιστήμονας, γραφιάς, διαιτητής, παλιάτσος, σύμβουλος, όργανο ελέγχου της ενδυματολογικής ευπρέπειας, διευθυντής ορχήστρας, απολογητής, φιλόσοφος, συνεργάτης, χορευτής κλακετών, πολιτικός, ψυχοθεραπευτής, οικειοθελές κορόιδο, τροχονόμος, παπάς, μητέρα-πατέρας-αδελφός-αδελφή-θεία-θείος, λογιστής, τιμητής, ψυχολόγος, η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι". Φρανκ Μακ Κορτ "Ο Δάσκαλος", εκδ. Scripta.
Την Τετάρτη "γιορτάζει" ο εκπαιδευτικός. Δυστυχώς, στη δίνη της κρίσης, η Πολιτεία ξεχνά τι σημαίνει "δάσκαλος". Από σήμερα είμαστε όλοι "κρατικοί υπάλληλοι, δηλ. "υπό-".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου