τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου 'κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.
Το ποίημα «Φοβάμαι» γράφτηκε τον Νοέμβρη του 1983 και δημοσιεύτηκε στην εφημ. Αυγή.
4 σχόλια:
Φοβάμαι τον"κυρ-Παντελή" που κυριάρχησε την περίοδο της Μεταπολίτευσης και φθάσαμε εδώ...Πόσο δίκιο είχαν και ο Αναγνωστάκης κι ο Πάνος Τζαβέλας...
Συμφωνώ, Δημήτρη, ΕλένηΠα. Και μ' αρέσουν και το ποίημα του Αναγνωστάκη και το τραγούδι του Τζαβάλα. Αλλά φοβάμαι και τους κυρ Παντελήδες που κρύβουμε ο καθένας μας μέσα μας, αυτούς που τα χρόνια τους τρέφουν, τους φοράνε τις παντοφλίτσες τους και τους στήνουν μπροστά στην τηλεόραση. Ζούμε το μέλλον του παρελθόντος, εκείνου που έλεγε ο Κατσαρός πως θα έχει πολλή ξηρασία..
( Συγχωρέστε μου τη μελαγχολική παρέμβαση - μου ξεφεύγει καμιά φορά..)
Η μελαγχολική διάθεση είναι κοινή.Παραμονές της επετείου του Πολυτεχνείου δε θα μπορούσε να ήταν άλλη.Η αναστοχαστική ματιά σε όσα συνέβησαν κι όσα συμβαίνουν μας κάνουν να τελούμε "εν πλήρει συγχύσει" ένοχοι...για να παραφράσσω τον Κατσαρό.
Δημοσίευση σχολίου