Στην εικονική πραγματικότητα της πολιτικής διαφήμισης

Όταν είσαι δάσκαλος και βιώνεις την πλήρη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης, δεν μπορείς παρά να εξανίστασαι βλέποντας μία από τις πιο επικίνδυνες πολιτικές διαφημίσεις των τελευταίων ετών. Τόσο επικίνδυνη η γκαιμπελικής έμπνευσης διαφήμιση, που ακόμα και τα σποτάκια της Χ.Α. ωχριούν μπροστά στο «μεγαλείο» των δημιουργών της. Πού, στ’ αλήθεια, βρέθηκε αυτή η σχολική αίθουσα με 12 μαθητές ; Τόσο ωραία έπιπλα, τόσο καλοντυμένος δάσκαλος και καλοζωισμένα παιδάκια…

Εμείς, ως εκπαιδευτικοί που αφουγκραζόμαστε καθημερινά τις αγωνίες των μαθητών μας, αγανακτούμε όταν η σχολική τάξη γίνεται αντικείμενο μιας άθλιας γκρίζας διαφήμισης που σπέρνει τον τρόμο, με πρωταγωνιστές ψεύτικους μαθητές και έναν ψεύτικο δάσκαλο. Γιατί ούτε ο εκπαιδευτικός των 700 Ευρώ φοράει ακριβό ρολόι ούτε οι υποσιτιζόμενοι μαθητές κυκλοφορούν με σινιέ ρουχαλάκια. Προφανώς, ο κος Σαμαράς και οι επιτελείς του αναπαράγουν την εικόνα της ιδιωτικής εκπαίδευσης, στην οποία είθισται να φοιτούν οι γόνοι της εγχώριας πολιτικής ελίτ. Δεν είναι όλες οι σχολικές αίθουσες όπως εκείνες του Αμερικανικού Κολλεγίου Αθηνών…

Επειδή, λοιπόν, οι πολιτικές αρχηγεσίες «παίζουν ἐν οὐ παικτοῖς», πρέπει επιτέλους οι πολίτες να αντιδράσουν έμπρακτα σε όσους με τις επιλογές τους καταβαράθρωσαν τη δημόσια εκπαίδευση και συνεχίζουν αμετανόητοι να ασελγούν πάνω της. Εμείς, ως μάχιμοι εκπαιδευτικοί, καταγγέλλουμε την αισχρή εκμετάλλευση των παιδιών για λόγους πολιτικής προπαγάνδας (ούτε στην ΕΟΝ του Μεταξά τέτοιες εικόνες κατάχρησης της παιδικής αθωότητας…) και την επίπλαστη εικόνα που προβάλλουν ανερυθρίαστα όσοι υπέγραψαν την οικονομική εξαθλίωση των εκπαιδευτικών και της μεγάλης πλειονότητας του ελληνικού λαού.

[Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις, εκτός από την "εμπνευσμένη"  διαφήμιση, και το κείμενο του συναδέλφου Πάνου Ντούλα από το blog «ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ» που μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο ΕΔΩ]