Α. Ο Μπρυκνέρ εξετάζει το θέμα της προστασίας θεσμών όπως το σχολείο από οποιαδήποτε συμφέροντα. Αρχικά αναφέρει ότι, παρά τις προσπάθειες ιδιωτών να εκμεταλλευτούν τις «αδυναμίες» του εκπαιδευτικού συστήματος, το σχολείο οφείλει να παραμείνει αποκλειστικά χώρος μόρφωσης. Επισημαίνει την αναγκαιότητα του εκσυγχρονισμού της εκπαίδευσης και της διατήρησης της δωρεάν παιδείας. Στη συνέχεια υπογραμμίζει πως η αξία του σχολείου έγκειται στη δημιουργία ολοκληρωμένων και όχι μονοδιάστατων προσωπικοτήτων και γι’ αυτό είναι επικριτέα η εμπορευματοποίησή του. Καταλήγοντας, τονίζει πως κάθε γενιά έχει την ευθύνη να διατηρήσει αλώβητους τους θεσμούς και τις αξίες της, γιατί έτσι προστατεύει την ίδια της τη ζωή. (98 λέξεις)
Β1. α. «Η ομοιομορφία, η αμνησία, η βλακεία είναι οι μάστιγες της δημοκρατίας των μαζών». Στη σύγχρονη εποχή που αλλάζει ριζικά η ανθρώπινη δραστηριότητα αναδομούνται και οι νόρμες συμπεριφοράς. Αυτές οι αλλαγές συχνά πυροδοτούνται από την έξαρση του φαινομένου της μαζοποίησης. Οι άνθρωποι, από ελεύθερα όντα, γίνονται μέλη μιας αγέλης που καθοδηγείται και κατευθύνεται από ένστικτο ή από αποφάσεις άλλων. Τα άτομα χάνουν την ατομικότητά τους και αποδέχονται τη φαλκίδευση της ατομικής τους ελευθερίας. Έτσι, γίνονται όλοι ίδιοι, ξεχνούν τα στοιχεία του εαυτού τους που τους καθιστούν οντότητες ξεχωριστές και ενεργούν απερίσκεπτα και άβουλα καθοδηγούμενοι από τις αποφάσεις και τις προτιμήσεις της μάζας.
β. «Το σχολείο δεν υπόκειται σε κριτήρια κέρδους αλλά απόδοσης και διάδοσης γνώσεων». Αυτό σημαίνει ότι όσοι εμπλέκονται στο θέμα της μόρφωσης –εκπαιδευτικοί και μαθητές– δε θα πρέπει να αντιμετωπίζουν το σχολείο χρησιμοθηρικά. Από τη μία, οι εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να βλέπουν την εκπαίδευση ως έναν χώρο που τους αποφέρει κέρδη και να εργάζονται μηχανικά και χωρίς κανένα ενδιαφέρον δημιουργώντας μονοδιάστατους ανθρώπους, καθώς και να μην εκμεταλλεύονται προς όφελός τους τις «αδυναμίες» του εκπαιδευτικού συστήματος. Από την άλλη, οι μαθητές οφείλουν να συνειδητοποιήσουν πως το σχολείο είναι ένα εκκολαπτήριο ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων και όχι ένας μηχανισμός κατασκευής μελλοντικών ειδικευμένων με σίγουρη επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά αναμφισβήτητη πνευματική μονομέρεια. Πρέπει να καταλάβουν πως το σχολείο προσφέρει και μεταδίδει γνώση για όλη τους τη ζωή και όχι μόνο τα εφόδια για την κοινωνικο-οικονομική τους επιτυχία.
Β2.
1η παράγραφος: Το σχολείο ως χώρος μόρφωσης και όχι ως επιχείρηση.
2η παράγραφος: Η αναγκαιότητα της προσφοράς δωρεάν γνώσης και ολοκλήρωσης του ατόμου μέσω του σχολείου.
3η παράγραφος: Η αξία του σχολείου έγκειται στην προσφορά γενικής παιδείας.
4η παράγραφος: Η προστασία του χώρου της εκπαίδευσης από ιδιωτικά συμφέροντα.
5η παράγραφος: Η ευθύνη της νέας γενιάς να διαφυλάξει την ποικιλομορφία της ζωής.
Β3. Θεματική περίοδος: «Για ποιο λόγο… αστροναύτης;».
Σχόλια – λεπτομέρειες-: «Επειδή, έτσι… σε τίποτα».
Περίοδος-κατακλείδα: «Εξ ου… ορισμένων ιδιωτών».
Η παράγραφος αναπτύσσεται με τη μέθοδο της αιτιολόγησης.
Β4. τελείωση = αρτίωση, αλωθεί = κυριευθεί, ακατάπαυστα = ασταμάτητα.
Γ. Ενδεικτικές απαντήσεις:
Α΄ ζητούμενο:
- Η εξειδίκευση και ο έντονος καταμερισμός της εργασίας στη σύγχρονη εποχή δημιουργούν την αντίληψη στους νέους πως το μόνο που χρειάζονται να αποκομίσουν από το σχολείο είναι οι γνώσεις που τους εξασφαλίζουν την επαγγελματική αποκατάσταση.
- Η παιδεία ακολουθεί το τεχνοκρατικό και υλιστικό πρότυπο και δημιουργεί από νωρίς μονοδιάστατους ανθρώπους που δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για την εξασφάλιση της οικονομικής και κοινωνικής επιτυχίας.
- Το ίδιο το εξεταστικό σύστημα έχει μετατραπεί σε ένα «κυνήγι» σωστών και λανθασμένων απαντήσεων και απομνημόνευσης-γεγονός που όχι μόνο κάνει τους νέους αδιάφορους απέναντι στη γενική παιδεία και μόρφωση, αλλά τους ωθεί να ακολουθήσουν πιστά αυτό, ώστε να μπορέσουν να πετύχουν στον μοναδικό τους πλέον στόχο, που είναι η εισαγωγή σε κάποια σχολή.
- Το εκπαιδευτικό σύστημα ευνοεί τον άγονο εγκυκλοπαιδισμό και τη βαθμοθηρία και μετατρέπει τους μαθητές σε ανταγωνιστικά όντα, ανίκανα να αντιμετωπίσουν τη σύγχυση των αξιών και να οργανώσουν την κρίση και τη στάση ζωής τους.
- Το έντονο σχολικό πρόγραμμα και ο ρυθμός που επιβάλλει συχνά στερούν από τα παιδιά τη χαρά που προσφέρει η ανάγνωση ενός βιβλίου. Το παιδί και ο έφηβος που τρέχουν από το σχολείο στα ιδιαίτερα και έχουν να μελετήσουν και να κάνουν εργασίες στο σπίτι για την άλλη μέρα ζουν ένα κουραστικό σχολικό πρόγραμμα, το οποίο συνήθως εξισώνει την έννοια του βιβλίου με τη μελέτη και τη σκληρή δουλειά. Το αποτέλεσμα είναι να αποξενώνεται το παιδί από το βιβλίο και να επιδιώκει άλλες δραστηριότητες στον ελεύθερό του χρόνο. Αλλά και οι γονείς, από την πλευρά τους, μερικές φορές κάνουν το σφάλμα να εξισώνουν την ανάγνωση βιβλίων με την απόκτηση μιας συγκεκριμένης πληροφορίας ή ως μορφωτικό εφαλτήριο, με αποτέλεσμα να μην έχουν διδάξει στο παιδί τους τη χαρά της ανάγνωσης και την απόλαυση της εξερεύνησης του κόσμου των λέξεων και των ιδεών.
Β΄ ζητούμενο:
- Δημιουργούνται μονοδιάστατοι άνθρωποι, ανίκανοι να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε θέμα προκύπτει πλην αυτού στο οποίο έχουν ειδικευτεί.
- Οι μαθητές χάνουν τη χαρά της δημιουργίας και της απόκτησης χρήσιμων γνώσεων –πέραν αυτών που χρειάζονται για την επαγγελματική τους αποκατάσταση– και δε συνειδητοποιούν πως η ευκαιρία να τους παρέχονται δωρεάν ποικίλες γνώσεις ίσως να μην τους ξαναδοθεί ποτέ ξανά.
- Αδυνατούν να ανακαλύψουν κλίσεις και ταλέντα που ενδεχομένως έχουν σε τομείς διαφορετικούς αυτών στους οποίους επιλέγουν να αφοσιωθούν με στόχο την οικονομική τους επιτυχία.
- Οι μαθητές, μεγαλώνοντας με την αντίληψη πως το σχολείο τούς προετοιμάζει μόνο για την επαγγελματική τους αποκατάσταση, δεν αποκτούν βιώματα ανθρωπιάς και ηθικές αξίες αλλά γίνονται σκληρά, χωρίς ηθικές αξίες ανταγωνιστικά όντα.
- Περιορίζεται η κοινωνική αγωγή των μαθητών και δεν ολοκληρώνονται οι διαδικασίες κοινωνικοποίησής τους, καθώς είναι αδιάφοροι για τις απαιτήσεις, τους κανόνες και τις εμπειρίες του ευρύτερου συνόλου και απορροφούνται από τη συστηματική ενασχόληση με τα βασικά μαθήματα.
Γ΄ ζητούμενο:
- Είναι ανάγκη να καθιερωθεί ένα νέο σύστημα εισαγωγής σε Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. της χώρας ή να βελτιωθεί το υπάρχον, για να μπορέσει το σχολείο της μέσης εκπαίδευσης να παρέχει ουσιαστικές και γενικές γνώσεις που να καλύπτουν, αλλά και να ελκύουν, το ενδιαφέρον του μαθητή.
- Πρέπει να γίνει αναπροσαρμογή του παρόντος συστήματος αξιολόγησης και βαθμολόγησης.
- Να διδάσκονται σε περισσότερες διδακτικές ώρες και με μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τους εκπαιδευτικούς μαθήματα όπως η κοινωνιολογία, η πληροφορική, η αισθητική αγωγή κτλ.
- Να επεκταθούν δραστηριότητες του σχολείου όπως οι καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, οι πολιτιστικές πρωτοβουλίες, οι φιλανθρωπικές γιορτές κτλ.
- Να ανανεωθούν και να εκσυγχρονιστούν τα σχολικά εγχειρίδια.
- Να καλλιεργείται μέσω των διδασκόντων το ανθρωπιστικό πρότυπο όχι μόνο θεωρητικά αλλά και πρακτικά, ώστε να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές ότι το σχολείο δημιουργεί και πρέπει να δημιουργεί ολοκληρωμένες προσωπικότητες και όχι άρτιους υποψήφιους εργαζόμενους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου