Ενδεικτικές απαντήσεις Νεοελληνικής Γλώσσας ΕΠΑΛ - 2015

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ

(ΟΜΑΔΑ Α’)

ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ: ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Ενδεικτική περίληψη 

Το κείμενο αναφέρεται στα προβλήματα που δημιουργεί η άναρχη τουριστική ανάπτυξη στη χώρα μας. Αν και η Ελλάδα ξεχωρίζει για τις φυσικές και πολιτιστικές ιδιαιτερότητές της, η επιθυμία για τουριστική ανάπτυξη λειτουργεί καταστροφικά για τους περιβαλλοντικούς και ανθρώπινους πόρους, εφόσον ο υπερπληθυσμός και η ασυδοσία κατά τους θερινούς μήνες αλλά και η εγκατάλειψη τον χειμώνα υποβαθμίζουν τις τουριστικές περιοχές. Για την υποβάθμιση αυτή  η ευθύνη είναι συλλογική, καθώς η λογική του συμφέροντος και της αδιαφορίας ευνοεί τη διόγκωση του μαζικού τουρισμού. Ωστόσο, υπάρχει ελπίδα κάποια στιγμή άνθρωποι ευαίσθητοι –που τώρα αποτελούν μειοψηφία- να διεκδικήσουν μια διαφορετική τουριστική πολιτική. (98 λέξεις) 

Β1. Σχολιασμός άποψης: Μας αρέσουν «τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα», ενώ η αλήθεια είναι άλλη και πληγώνει. 

Ενδεικτική ανάπτυξη παραγράφου  

Στην Ελλάδα παρατηρείται συχνά το φαινόμενο της διάστασης λόγων και έργων. Μπορεί, θεωρητικά, να αγαπάμε τον τόπο μας και να διαγκωνιζόμαστε σε ύμνους για τις φυσικές και πολιτιστικές ιδιαιτερότητές του, στην πράξη, ωστόσο, τα έργα μας διαφέρουν. Κι αυτό γιατί ο πατριωτισμός είναι επιδερμικός και κίβδηλος. Χαρακτηριστική η λογική του ιδιωτικού συμφέροντος που υποβαθμίζει το περιβάλλον και καταστρέφει ανεπανόρθωτα τους φυσικούς πόρους. Κοντολογίς, απαιτείται η έμπρακτη απόδειξη της αγάπης για τον τόπο αυτό, ώστε να μην επαληθεύεται παντού και πάντα ο σεφερικός στίχος «όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει». (92 λέξεις)

Ενδεικτικές απαντήσεις για την παραγωγή λόγου 
Α’ ζητούμενο: οφέλη του τουρισμού 

Καλό είναι να γίνει αναφορά σε μορφές εναλλακτικού τουρισμού, που απαιτούν ήπια τουριστική ανάπτυξη. Τα οφέλη, για να είναι ουσιαστικά και για τους κατοίκους και για το περιβάλλον, οφείλουν να απορρέουν από μια τουριστική πολιτική με άξονα την αειφόρο ανάπτυξη. Ειδάλλως, τα «οφέλη» θα αφορούν τις κερδοσκοπικές τάσεις εγχώριων και ξένων συμφερόντων. Εναλλακτικές μορφές τουρισμού θεωρούνται αυτές οι οποίες επιδιώκουν την ελαχιστοποίηση των αρνητικών επιδράσεων στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον. Οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού συνήθως αναφέρονται ως «ειδικές» ή ως «ήπιες» μορφές τουρισμού. Οι όροι αυτοί χρησιμοποιήθηκαν το 1970 για να περιγράψουν τις νέες τότε εναλλακτικές ή ήπιες μορφές τουρισμού που δημιουργήθηκαν για να αντιμετωπιστεί ο σκληρός μαζικός τουρισμός και οι δυσμενείς περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις του.
Ο οικοτουρισμός είναι το περιβαλλοντικά υπεύθυνο ταξίδι και η επίσκεψη σε σχετικά ανενόχλητες φυσικές περιοχές, που αποσκοπεί στην απόλαυση και εκτίμηση της φύσης (και των πολιτισμικών στοιχείων – του παρόντος και του παρελθόντος) και το οποίο προάγει τη διατήρηση, έχει χαμηλή επίδραση επισκεπτών και παρέχει χρήσιμα ενεργή κοινωνικο-οικονομική ανάμιξη του ντόπιου πληθυσμού. Επομένως, ο οικοτουρισμός είναι μια μορφή τουρισμού που αναπτύσσεται με τέτοιο τρόπο, ώστε όλη η τουριστική δραστηριότητα να μπορεί να συνεχιστεί στο διηνεκές. Αναζητεί να στηρίξει διαχρονικά την ποιότητα, την ποσότητα και την παραγωγικότητα των συστημάτων των ανθρωπίνων και φυσικών πόρων, ενώ σέβεται και διευκολύνει τις δυναμικές τέτοιων συστημάτων. Είναι φιλικός με τη φύση που περιβάλλει τον άνθρωπο και συμβατός με τοπικά περιβάλλοντα και τοπικές κοινωνίες.
Επίσης, καλό είναι να τονιστεί και η πολιτιστική σημασία του τουριστικού φαινομένου:    
Η πολιτιστική σπουδαιότητα του τουριστικού φαινομένου έγκειται αρχικά στην προσέγγιση ατόμων και κοινωνιών διαφορετικής κουλτούρας, εθνικότητα, θρησκείας. Η ειρηνική συνύπαρξη στα πλαίσια μιας τουριστικής επίσκεψης προάγει την αλληλοεκτίμηση και το σεβασμό της διαφορετικότητας. Άτομα με ενδεχομένως διαμετρικά αντίθετη νοοτροπία και τρόπο ζωής έρχονται σε επαφή με, επικοινωνούν και ανταλλάσσουν απόψεις. Η γνωριμία αυτή διευρύνει το πνεύμα και τη σκέψη των ατόμων, με αποτέλεσμα να υποχωρούν προκαταλήψεις και κάθε είδους εθνικιστικές και ρατσιστικές τάσεις. Επιπλέον προωθούνται οι ανταλλαγές πολιτιστικών προϊόντων, όπως μουσικές, πνευματικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις και συνέδρια, που αναπτύσσουν μια γόνιμη αλληλεπίδραση ανάμεσα σε χώρες με διαφορετικές πολιτιστικές παραδόσεις. Κατά συνέπεια, στην Ελλάδα, πόλο έλξης πλήθους ανθρώπων από κάθε σημείο του πλανήτη, η γόνιμη αξιοποίηση των ξένων πολιτιστικών πνευματικών ρευμάτων που εισρέουν μπορεί να συμβάλει στον εμπλουτισμό, την ανανέωση και την πρόοδο του ελληνικού πολιτισμού.

Β’ ζητούμενο: αρνητικά αποτελέσματα από την υπερβολική τουριστική ανάπτυξη

Από την άλλη πλευρά, ο τρόπος που εξελίχθηκε και διαμορφώθηκε ο τουρισμός στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχει επιφέρει αρνητικές συνέπειες σε διάφορους τομείς. Η αλλοίωση ηθών και εθίμων, η στείρα υιοθέτηση ξενόφερτων προτύπων αμφιβόλου ποιότητα, σε βαθμό ξενομανίας και μιμητισμού, εγκυμονούν κινδύνους για τα άτομα και την κοινωνία. Επιπρόσθετα, παρατηρείται συχνά η βιομηχανοποίηση του λαϊκού πολιτισμού, η φθορά μνημείων και ιστορικών χώρων, τόσο υλική όσο και πολιτιστική, από τουριστικά πλήθη χωρίς σεβασμό και ευγένεια, καθώς και η άναρχη και αυθαίρετη δόμηση τουριστικών περιοχών. Επίσης, η καλλιέργεια στους Έλληνες ενός πνεύματος εύκολου κέρδους, η έλλειψη επαγγελματικής συνείδησης πολλών που ασχολούνται με τον τουρισμό και ενίοτε η δουλοπρεπής εξυπηρέτηση των τουριστών είναι στοιχεία που συνθέτουν την προβληματικότητα του τουριστικού φαινομένου.